بعد مدتها دوباره دلم خواست و بیام شروع به نوشتن کنم. الانم دلم میخواد اینجا شروع کنم یه شروع تازه فقط یه فرقی با وبلاگ قبلی داره اونم اینکه اونجا از سختی هایی مینوشتم که تو راه عشق داشتم اینجا میخوام بنویسم که با عشق همه چی امکان داره و شدنیه. کمی غریبه شدم با اینجا ولی من میتونم و دوباره مینویسم.

یه چیزایی تو پست اول نوشتم. یک فنجان چای - اوشو. خاطرات آدم و حوا - مارک تواین. قطره آبی که دارد در نظر گوهر شدن. از کنار ابر تا دریا تنزل بایدش. یا نوری بیفکن یا توری. ماهی کوچکت از تاریکی این اقیانوس میترسد. این از درست کاریشونه! ظاهرش که اینطور .